usposobiony

usposobiony
{{stl_51}}{{LABEL="twpldeusposobiony"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}usposobiony{{/stl_39}}{{stl_41}} (persf -eni){{/stl_41}}{{stl_7}} eingestellt, gestimmt;{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}przyjaźnie usposobiony{{/stl_9}}{{stl_7}} freundlich gestimmt{{/stl_7}}{{stl_41}} oder{{/stl_41}}{{stl_7}} eingestellt;{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}wrogo usposobiony{{/stl_9}}{{stl_7}} feindlich gestimmt{{/stl_7}}{{stl_41}} oder{{/stl_41}}{{stl_7}} eingestellt;{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}(nie) być usposobionym do{{/stl_9}}{{stl_41}} (G){{/stl_41}}{{stl_7}} (nicht) aufgelegt sein zu{{/stl_7}}{{stl_41}} (D){{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}usposobiony do rozmowy{{/stl_9}}{{stl_7}} gesprächig{{/stl_7}}

Słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • antysemita — m odm. jak ż IV, CMs. antysemitaicie; lm M. antysemitaici, DB. antysemitatów «człowiek wrogo usposobiony względem Żydów, występujący przeciw nim» …   Słownik języka polskiego

  • buntowniczo — przysłów. od buntowniczy Buntowniczo usposobiony …   Słownik języka polskiego

  • chętny — chętnyni, chętnyniejszy 1. «pełen dobrych chęci; skłonny, skory do czegoś; ochoczy, pilny» Chętny uczeń. Chętny do nauki, do usług, do zabawy. 2. «dobrze usposobiony względem kogoś, czegoś; życzliwy, przychylny» Chętne serce. Chętne powitanie.… …   Słownik języka polskiego

  • dysponowany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. dysponować. dysponowany dysponowanyni w użyciu przym. «odznaczający się w danej chwili dobrym stanem fizycznym; usposobiony do czego» Dysponowany do rozmowy. Zawodnik nie był dysponowany i nie brał udziału w… …   Słownik języka polskiego

  • gniewliwie — gniewliwieej przysłów. od gniewliwy a) w zn. 1: Ktoś jest usposobiony gniewliwie. b) w zn. 2: Odpowiedzieć komu, odburknąć gniewliwie. Wydąć wargi, wzruszyć ramionami gniewliwie …   Słownik języka polskiego

  • kłótliwie — przysłów. od kłótliwy a) w zn. 1: Usposobiony kłótliwie. b) w zn. 2: Rozmawiać ze sobą kłótliwie …   Słownik języka polskiego

  • ksenofob — m IV, DB. a, Ms. ksenofobbie; lm M. i a. owie, DB. ów «człowiek niechętnie, wrogo usposobiony do cudzoziemców i cudzoziemszczyzny» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • lirycznie — lirycznieej «uczuciowo, nastrojowo, rzewnie» Grać, śpiewać lirycznie. Ktoś jest lirycznie usposobiony …   Słownik języka polskiego

  • łaskawy — a. łaskaw (tylko w funkcji orzecznika) łaskawywi, łaskawywszy «okazujący łaskę, przyjaźnie, życzliwie usposobiony, przyjazny wielkoduszny, wspaniałomyślny; dobry, sprzyjający» Łaskawy uśmiech, spojrzenie. Łaskawy los. Życie było dla kogoś łaskawe …   Słownik języka polskiego

  • napastniczy — «dokonujący napaści, usposobiony napastliwie, wrogo, zaborczo; mający charakter napaści, służący do napaści; zaczepny, agresywny» Wojska napastnicze. Wojna napastnicza. Wyprawa napastnicza …   Słownik języka polskiego

  • niechętny — niechętnyni 1. «nie mający, nie wykazujący chęci, ochoty; ociągający się, opieszały» Niechętni uczniowie. Niechętny do pomocy. 2. «nieprzychylnie odnoszący się, źle usposobiony; nieżyczliwy, nieprzyjazny» Niechętny stosunek do kogoś. Niechętne… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”